سی ان ان براساس کتابی به نام « نامه های عاشقانه مردان بزرگ » به قلم « جان کیرکلند» نگاهی دارد به نامه های عاشقانه دیکتاتورهای بزرگ اروپا. این کتاب دربرگیرنده نامه های رجال سیاسی معاصر و قرون اخیر است که به گفته نویسنده بسیاری از آنها مردان درستکاری بودند ولی در عین حال دیکتاتورها را نیز شامل می شود.
نویسنده می گوید:« اکثر مردان پر قدرت در عین حال در زمینه احساسات شخصی نیز بسیار پر شور بوده اند و بنابراین نامه های عاشقانه آنها نیز بسیار پر حرارت اند. نکته دیگر این است که دیکتاتورها نیز با تمام قساوت و بی رحمی عاشق می شوند ولی نگاهی به زندگی آنها نشان می دهد که رابطه عاشقانه با آنها هیچگاه سرانجام خوشی ندارد.»
ژوزف استالین در سال ۱۹۱۱ با معشوقه و همسر خود « نادیا» در جریان فرار از تبعید در سیبری آشنا شد. خانواده « نادیا» به استالین پناه دادند و آنها در سال ۱۹۱۹ وقتی که استالین ۴۱ ساله و او دختر جوانی بود ازدواج کردند. آنها یک پسر به نام « واسیلی » و یک دختر به نام « سوتلانا» داشتند.
استالین در نامه های خود به نادیا او را با کلماتی بسیار مهربانانه و عاشقانه خطاب می کرد و در ابراز عشق و دلتنگی از دوری همسر خود هیچ ابایی نداشت. او در این نامه ها به جزییات کارهای اداری و سیاسی خود اشاره ای نمی کرد.
به نظر می رسد که در سالهای اول زندگی مشترک آنها نامه های استالین بسیار عاشقانه و دوستانه تر بود ولی در سالهای بعد و به خصوص در دوران بازسازی اقتصادی شوروی در دهه ۱۹۳۰ این نامه ها مختصرتر و گاه بسیار سرد و بی عاطفه به نظر می رسند.
زندگی « نادیا » و ژوزف استالین بحران های فراوانی داشت. هر دو شخصیت های پر حرارت و با سماجتی بودند و بنابراین حتی در انظار عمومی نیز به یکدیگر پرخاش می کردند. تا بالاخره یک شب رد یک میهمانی مشاجره سخت دیگری بین آنها روی داد. فردای آن روز پیکر « نادیا » که ظاهرا با شلیک یک گلوله خودکشی کرده بود پیدا شد ولی برخی معتقدند که استالین او را کشته است.
زندگی « ایدا دالسر » معشوق و به گفته برخی از منابع اولین همسر « بنیتو موسولینی » دیکتاتور فاشیست ایتالیا نیز سرانجام مشابهی داشت . دیکتاتور ایتالیا دستور داد که وی و پسرشان را در یک آسایشگاه روانی زندانی کنند. اما در آغاز کار رابطه آن دو مملو از بوسه و اظهار محبت بود.
موسولینی و ایدا زمانی با هم آشنا شدند که موسولینی تقریبا هیچ کاره بود و برای رفتن به جنگ جهانی اول به ارتش ایتالیا پیوسته بود . اما پس از رسیدن به قدرت وی به نوکران خود دستور داد تا او را دیوانه اعلام کرده و در آسایشگاه روانی ها زندانی کنند . ایدا در همان آسایشگاه جان سپرد.
در مورد ناپلئون باید گفت که در مجموع ژوزفین ، معشوق اصلی و همیشگی وی ، قدرت و کنترل بیشتری بر رابطه داشت.
به گفته « جان کیرکلند » نویسنده کتاب « نامه های عاشقانه مردان بزرگ» ناپلئون بناپارت خلق و خوی متغیری داشت و به شدت آتشی مزاج بود. ولی شواهد نشان می دهد که هرگاه « ژوزفین » همراه او بود احساس آرامش بیشتری پیدا داشته و حتی در پیشبرد جنگهای خود موفق تر بوده است.
در بسیاری از نامه های مربوط به سالهای اول این رابطه می توان دید که ناپلئون همیشه از ژوزفین تقاضا می کند که در کنار او باشد. او در نامه های خود به ژوزفین که گاه چندین برگ و یا چندین نامه را در یک روز شامل می شد، به شدت به وی اظهار عشق می کرد و از دوری و ندیدن وی می نالید.
ناپلئون در تمامی نامه های خود خیلی صریح و بی پرده جزییات تمایل خود به ژوزفین را ابراز می کرد و نامه های خود را با بوسه های فراوان بر صورت و پیکر ژوزفین و عشق به دیدار مجدد آن دو در خلوت به پایان می برد.
« جان کیرکلند » می گوید همه دیکتاتورها به غیر از آدولف هیتلر در نامه های خود خطاب به معشوقان و همسرانشان خیلی بی پرده بودند.
هیتلر با معشوق دائمی خود « اوا براون» زمانی آشنا شد که او یک دختر نوجوان بود. به نسبت معشوقان دیگر دیکتاتورها شاید زندگی « اوا براون» از همه دردناک تر بوده است. او دوبار اقدام به خودکشی کرد. او فقط در لحظات پایانی عمر خود درست ۴۰ ساعت قبل از خوردن کپسول سیانور در آپریل سال ۱۹۴۵ و سقوط دیکتاتوری رایش سوم، بالاخره با آدولف هیتلر رسما ازدواج کرد.
هیچ نامه ای که بین این دو رد و بدل شده باشد وجود ندارد اما به گفته « جان کیرکلند» هیتلر در جمع اطرافیان نزدیک خود مثل ارزیابی از عملکرد یک کارمند در مورد «اوا براون» صحبت می کرده است. رفتار هیتلر نسبت به معشوق اش بسیار سرد و خشک بود و همه جزییات رابطه و رفتار وی را کنترل می کرد.
نظرات شما عزیزان:
نویسنده: 
تبادل
لینک هوشمند